2012 Dordrecht
Na 2 maanden niet samen wandelen, haalden Hans en ik, Ria vanmorgen om half 8 op en vertrokken we naar 
onze ‘oude stad’ Dordrecht. Hier werd de eerste Schapenkoppentocht vandaag gelopen en met een hele ‘echte’ schapenkop in ons midden, moesten wij daar natuurlijk bij zijn.Inwoners van Dordrecht worden Schapekoppen genoemd, een benaming die waarschijnlijk gebaseerd is op een sage, die wellicht uit de Middeleeuwen stamt toen er nog tolmuren rond de stad stonden. In een poging om het tolgeld op vee te ontduiken, staken Dordtenaren een schaap in mensenkleren om het zo binnen de stadsmuren te kunnen smokkelen. Het bedrog kwam echter uit: net op het moment dat men met het schaap door de poort wilde 
begon het dier te blaten. Mooi op tijd meldden wij ons bij het vertrekpunt en na het uitdelen van de routebeschrijving konden we vertrekken. Ria was al meteen het spoor bijster want de beschrijving was een beetje anders dan we gewend waren, maar na even rustig lezen, wisten we wat de bedoeling was. De wandeling voerde vooral door de wijk Stadspolders en het oude plaatsje Dubbeldam dat jaren geleden al is opgeslokt door de stad Dordrecht. Het lopen ging lekker. We stiefelden stevig door en dat na een nacht werken (Ria) en een herstellend been ( Els). Het was heerlijk weer en de vesten gingen al snel 
uit. De zon scheen en dat maakte het uitzicht over de weilanden en de leuke weggetjes alleen maar mooier. 
Na ruim 7 km. kwamen we aan bij de eerste 
rustplaats waar we alleen even een sanitaire stop hielden en daarna weer lekker door banjerden. Hans en ik keken onze ogen uit want, wat is die Stadspolders groot geworden. Toen wij nog in Dordrecht woonden, waren de eerste huizen net 
opgeleverd en nu is het gewoon een stad op zich met mooie parken rondom. Om vooral maar aan de kilometers te komen, struinden 
we door alle parken en na bijna 16km. kwamen we bij de volgende post waar we het tijd vonden voor een kopje koffie. We werden hartelijk ontvangen door een EHBO’er met de woorden “Ha daar zijn de eerste twintigers”. Hij had zeker z’n bril niet op want we zijn toch echt wel iets ouder. Maar…. we voelen ons natuurlijk nog wel jong :). Na een gezellig praatje begonnen we dan toch aan de laatste loodjes. Iedere keer als we dachten dat we er bijna waren, moesten we toch weer een extra rondje maken waardoor we de enige torenflat van alle kanten hebben kunnen bekijken. Terug bij het startpunt haalden we ons stempeltje en…….de enige echte Schapenkoppentocht medaille op. Zelfs Hans (de schapenkop in ons gezelschap) wilde graag een medaille en is er zo trots op als een……….schapenkop. Om even na 1 uur leverden we Ria weer af op haar thuisadres en kon ze snel gaan douchen en slapen want vannacht moet er weer gewerkt worden door haar. Volgende week gaan we voor het echte werk. De 80 van de Dijk. Spannend!!!