De 80 van de Dijk 21/22 september
Vrijdagavond 21 september om iets voor 7 uur vertrokken Ria en ik in papa’s taxi naar Hippolytushoef. Onze chauffeur Hans zou ons daar afzetten zodat we uitgerust aan de eenmalige Kennedymars, ‘De 80 van de Dijk’ konden beginnen. We waren er al om 20.30 u en dachten dat we wel de eerste aanwezigen zouden zijn maar, niet was minder waar. Er waren al een behoorlijk aantal lopers, die vol adrenaline zaten te wachten op het startsein. Na een paar korte mededelingen en een redelijk gunstige weersvoorspelling, die helaas niet klopte, gingen we van start toen de kerkklok 10 keer sloeg. Het regende een beetje maar na 2 minuten was het al 
gestopt met zachtjes regenen en viel de regen met bakken naar beneden. Gelukkig had ik m’n regenbroek aangedaan maar de meeste andere wandelaars, waaronder ook Ria hadden wel een poncho maar geen regenbroek met als resultaat een drijfnatte broek en wat nog erger is, het water liep via de sokken in de schoenen. Via de buurtschappen en dorpjes Stroe, Vatrop en Oosterland gingen we naar Den Oever waar we bij de molen Koffie kregen wat erg lekker was met het natte weer. Na de rust begon dan toch het echte werk. We gingen de 80 
jarige Afsluitdijk op en het regende nog steeds. Hadden we nog het idee dat we op de dijk ons verstand op nul zouden kunnen zetten en op de automatische piloot de kilometers weg zouden lopen, het tegendeel was waar. Wat was dat lopen vermoeiend! In het donker ging het prima. We volgden gewoon de witte strepen midden op het fietspad maar ja, al dat tegemoetkomende nachtelijke autoverkeer met hun verlichting maakte het er niet gemakkelijker op. Al helemaal niet als ze ons ook nog eens bij wilden lichten met groot licht. We waren dan ook herhaaldelijk van het padje :). Bij de sluizen en het standbeeld van ir. Lely was de volgende rust. De sponsors hadden hier 2 trailers tegen elkaar gezet en hierin met pallets banken gecreëerd. Super was dit. We zaten heerlijk droog en warm en kregen een kom erwtensoep waar ook Ria heerlijk van genoot. Toen we weer verder gingen regende het nog steeds en de auto’s bleven ook maar rijden. Gingen die mensen nou nog niet slapen? Wat deden ze toch allemaal in het holst van de nacht? Eindelijk, om 2 uur werd het dan toch droog en kwamen de sterren aan de hemel te staan. Bij de grote rust, halverwege de dijk, werden de voeten van Ria verzorgd en droge sokken ( ook Ria) aan gedaan. Dit ritueel zou nog een paar keer herhaald worden bij de volgende grote posten omdat natte voeten alleen maar goed zijn voor blaarvorming en dat leek ons niet zo’n goed idee. We kregen gezelschap van 2 medelopers wat voor even wel leuk was maar na een poosje toch behoorlijk begon te vervelen want een van hen was me daar toch een betweter met een hoge zelfdunk daar werden we gewoon niet goed van. Gelukkig raakten we ze kwijt bij de rust Kornwerderzand. Hierna 
was het nog 5 kilometer tot het keerpunt in Zürich (Fr). Het was half 6 en we waren eigenlijk bekaf maar omdat opgeven niet in ons woordenboek staat gingen we toch door. De zelfde route terug waardoor we 
eindelijk geen last meer hadden van koplampen en gelukkig weer ontspannen konden lopen. Na het slechte weer en geen mooie maan die op het IJsselmeer scheen kregen we wel een mooie zonsopgang en zagen we zonnestralen over het water schijnen. Dit maakte de slechte start van de vorige avond wel 
weer goed. Na iedere rust op de dijk zagen we in de verte al weer de plek van de volgende rust en die leek dan maar niet dichterbij te komen wat mentaal dan toch voor veel mensen een 
behoorlijk opgave bleek te zijn, maar ja, dat hadden we wel kunnen weten eigenlijk. Gelukkig zagen we nu een heleboel wat we vannacht in het pikkedonker niet konden 
zien, zodat we niet alleen maar in de verte hoefden te kijken en dus toch wat afleiding hadden. Na ruim 60 km. begon de vermoeidheid ons toch wel parten te spelen 
maar wie kwam ons daar tegemoet gelopen? Onze (wandel) steun en toeverlaat Hans. Hij had al een paar bananen meegekregen van de verzorging bij de ingenieur en kletste gezellig met ons zodat we alle ‘ellende’ weer vergaten en doorliepen in nog steeds een stevig tempo. Nu pas zagen we dat er leuke optrekjes stonden in de dorpjes en koeien in de wei 
liepen en dat Oosterland een leuk kerkje had. Om ongeveer kwart over 2 kwamen we weer terug bij De Harmonie.Hier stond Marc ons met een mooi boeket op te wachten. Hij was 
wel even helemaal vanuit Waalwijk op en neer gereden naar Hippolytushoef! Wij hebben echt kanjers van mannen! We hebben mooi wel ruim 120 van de 170 deelnemers er uit gelopen en dat terwijl ze ons in eerste 
instantie een beetje meewarig aangekeken omdat wij maar 1 Kennedymars per jaar lopen en zij veel meer, ha! We hebben het gedaan, maar zijn wel erg blij dat de Afsluitdijk maar 1 x 80 jaar bestaat en dat de’ 80 van de Dijk’ dan ook echt maar 1 x werd georganiseerd. Wij hoeven dus nooit meer over die dijk te sjouwen. Wat een opluchting!