Afrikaloop 20 t/m 26 oktober
7e dag Meppel- Hoogeveen
Wauw, wat waren wij vanmorgen goed op tijd in Meppel. Precies om kwart over 8 stapten we binnen bij de jeugdsoos om ons te registreren voor de laatste wandeltocht van deze Afrikaloop. En dan te bedenken dat we zelfs eerst nog even de ruiten van de auto moesten ontdooien. Het was dan ook behoorlijk fris maar mooi helder weer. De tocht van vandaag was ruim 29 km. lang en dat betekende wel dat we nogal door moesten stiefelen en niet te lang ergens mochten blijven plakken omdat we om half 4 in Hoogeveen moesten zijn. Met gezwinde pas liepen we dan ook dwars door Meppel van de soos, via het station, Meppel uit. Genietend van het mooie weer en het water links en rechts van ons liepen we naar de eerste rust bij steunpunt Rogat, waar 
we net op tijd aankwamen om de 20 km. wandelaars te zien vertrekken. Na een kwartiertje vertrokken we weer in het gezelschap van Berend en met Ben, Grietje en de hond in ons kielzog. Hadden we eerst een redelijk lange, rechte weg gevolgd, nu begon dan toch het betere bochtenwerk. We volgden een heerlijke kronkelweg richting Koekange en kwamen daarbij weer langs het bankje waar we in juli een wedstrijdje kersenpit spuwen hadden gedaan. Wij natuurlijk kijken of er al een boom groeide, maar nee hoor, zover was het nog niet. Maar snel weer doorgewandeld omdat stilstaan wel een beetje koud was. We 
werden om het kerkje van Koekange geleid en konden gelijk zien of de spruiten in de moestuin al goed gegroeid waren. Al kletsend haalden we Krista en haar broer in en waren we al weer een eind op weg naar de volgende rust, die ik toch echt niet meer kon halen zonder een tussenstop in het enige bosje wat we op dit traject tegen kwamen. Helaas miste ik een aantal reeën maar de anderen konden gelukkig wel van de beestjes genieten. Nu was het nog maar een klein eindje naar de 2e rust waar we voor de laatste keer van deze Afrikaloop soep kregen van Douwe en Greke. Er zat alweer 16 kilometer op. We hoefden er nog maar 13 en wij zouden zeker op tijd in Hoogeveen aankomen zelfs met een wat langere pauze die we gepland hadden in Echten bij 
restaurant Boszicht. Dit plekje was op speciaal verzoek van ons in de route opgenomen want, als er aan zo’n fijne week dan toch een eind moet komen, moet er op zijn minst een laatste post zijn waar we een kroket met mayo konden krijgen en dat is gelukt. Kijk maar eens hoe Ria zit te glunderen. Om half 2 vertrokken we voor de laatste 
kilometers. We wandelden langs landhuis en over het landgoed naar het ‘Oude Diep’ waar we over een smal paadje met bagger en gemaaid riet (loopt niet echt makkelijk) richting Hoogeveen gingen. Na het water wandelden we over een geluidswal tussen spoorlijn en woonwijk en later door het Kinholtsbos om na een tijdje langs de Grittenborg, Weidestein en het ziekenhuis, Hoogeveen binnen te wandelen. Om 3 uur kwamen we aan bij de Koffiepot en meldden we ons af. Voor ons zat het er weer op maar, na een kop cappuccino met warme appelbol mochten wij nog met de vlag van de Afrikaloop een extra rondje door Hoogeveen wandelen achter de trommelaar en met zingende mensen achter ons aan. Geweldig! In Brasserie ’t 
Raethuys werden we toegesproken door Ineke en de wethouder die ook het totaal bedrag wat deze loop had opgebracht bekend maakte. € 27.500,00!!! en kregen alle weekwandelaars een kei. Dit natuurlijk omdat het zelf ook keien zijn. Hierna was het nog niet helemaal klaar want, wij wilden nog graag iedereen van de Andreas Manna stichting bedanken voor al hun goede zorgen met een bloemetje, waar ze een heel jaar lang van kunnen genieten.
6e dag Zwartsluis - Meppel
Precies om half 9 stapten we binnen bij het vertrekpunt. Er waren al een aantal wandelaars gestart en na een 
lekker bakje koffie gingen ook wij van start. Door het centrumpje van Zwartsluis verlieten we via het fietspad langs de provinciale weg en over de brug het oude stadje om al snel links af te slaan en de rust op te zoeken. Nu is de afstand tussen Zwartsluis en Meppel maar 12 kilometer dus het is wel erg knap dat er nog een route van ruim 20 km. is uitgedokterd door Wim. De eerste 8 kilometer wandelden we over de weg langs het stroomgebied van het Meppeler Diep met rechts de weilanden en links het water met stukjes 
griend wat een waar vogelparadijs is, nu vooral bevolkt door ganzen. Na de 
eerste rust in de kantine van een groot 
boerenbedrijf volgden 9 kilometers over voornamelijk zand- en graspaden. 4 maanden 
geleden waren het meer modderpaden en zwembaden maar nu was het prima te doen. Tot 2 keer toe kwamen we op een punt waarbij we zeiden “oh, we 
hadden hier een half uur geleden ook wel rechtdoor gekund, dan waren we sneller thuis geweest” maar, dan hadden we wel leuke stukjes gemist. Toch is het misschien slim om de route hier volgend jaar wat in te korten omdat het nu wel een beetje lang werd. 
Bij pauzeplek 2 werden we door de bewoners verwend met heerlijke cake en lekkere chocola. Hierop konden wel weer even verder wandelen over een brede zandweg richting Meppel. 
We moesten weer even wachten voor een openstaande brug en 
daarna liepen we langs de stadsrand over een smal paadje met heel veel bruggetjes naar de volgende stop bij 
restaurant ‘De Muggenbeet’ in het centrum van Meppel. Om half 2 vertrokken we hier voor de laatste kilometers van deze dag. Dit werd het minst leuke stuk van deze etappe. De route voerde ons over een industrieterrein en later door een parkje en door minder interessante straten van Meppel. We kregen nog wel even een leuk kijkje op de kerk maar daarna volgde nog ruim 1 kilometer langs een behoorlijk drukke weg over een ander industrieterrein. Nou ja, volgend jaar wordt dat vast wel een beetje anders en is ook het laatste stuk leuk om te lopen. Na nog een kopje koffie reden we voor de laaste keer terug naar onze slaaphut in Dalfsen.
5e dag Zwolle – Zwartsluis
Vanmorgen om 10 voor half 9 klauterden wij de trap op naar de zaal waar we ons voor vertrek moesten melden om de routebeschrijving in ontvangst te nemen. We zagen Glenn, Cor en Nicole vertrekken en 
hobbelden er maar achteraan om te zorgen dat ze de goede route zouden pakken. Dwars door het centrum wandelden we langs ‘De Groene Engel’ op de markt via de 
Diezerstraat naar de oude stadsmuur waarna we via de Schoenkuiperbrug het centrum verlieten. Na een kilometer of 3 
kwamen we langs de molen en wandelden we de stad uit. We kwamen door een voorstadje en daarna gingen we dan toch het buitengebied in. Het stukje waar we in juni tot okselhoogte door het gras liepen om de juiste route te vinden, was nu gemaaid, dus besloten Ria en ik nog maar eens te kijken of het nu wel zou lukken. Het was 
mogelijk maar het bleef ook erg nat. Hier gaan we de route dan ook maar niet aanpassen. Na ongeveer 8 kilometer kwamen we bij de eerste rustplaats. Een gezellige boerenschuur met feestverlichting en heerlijke luie banken. Hier dronken we koffie met een lekkere plak kandijkoek. Na een minuut of 20 gingen we weer verder. We wandelden over 
bredere en smallere dijken via de buurtschappen Genne en Holten naar de stuw bij het buurtschap Streukel en verbaasden ons over de bijzondere namen. De 
buurtschappen bij ons in de streek heten gewoon Perenboom of Giersbergen. Na zo’n 7 kilometer zagen we door de nevel heen de kerktoren van Hasselt al opdoemen en na ruim een kilometer over de stenen dijk ( de dijk is versterkt door een stenen muur) wandelden we bij de molen het stadje Hasselt in om door een leuk oud 
straatje bij het kerkplein uit te komen waar de volgende 
rust was bij ‘De Zon’. Hier dronken we cappuccino en ging Ria nog even voor niets naar de drogist en maakte ik foto’s van kerk, VVV pand en waterpomp. We voelden ons erg welkom hier want toen we richting de kerk liepen begon het carillon te spelen “oh when the saints”. Na de rust wandelden we via de brug Hasselt uit wat wel voor een paar 
hilarische momenten zorgden. Midden op de brug begon opeens de bel te rinkelen en gingen de slagbomen voor de auto’s dicht. Wij bleven natuurlijk ook direct stilstaan maar de boom voor onze neus ging niet dicht! Wat nu….? Tja, stelletje sukkels die we zijn, we stonden pontificaal stil op het omhoog gaande gedeelte! Er werd wat omgeroepen wat we niet verstonden, maar al snel kwamen we er zelf achter dat we dus even door moesten lopen zodat de brug wel omhoog kon. Een uur later wandelend over de dijk naar Genemuiden schoten we nog steeds 
in de lach. Nu nog trouwens. Even voor 2 uur beklommen we de trap van restaurant ‘De Kaaihof’ in Genemuiden en namen we een kom soep. Lekker dat ‘het was, mmmmm! 
Vanaf hier was het nog maar een klein eindje maar wat voor een eindje. We mochten van de 
pontbaas gratis mee overvaren en aan de andere kant moesten we een koeiendijkje op via een overstapje. Voor mijn niet zulke lange benen was het een behoorlijke hoogte en er zouden nog 4 van deze overstapjes 
komen. Ria ging er over heen als een balletdanseres maar bij 2 van de overstapjes zat er ook nog schrikdraad voor of achter en omdat we allebei niet zo gecharmeerd zijn van kroeshaar en dus niet wilden proberen of er ook echt stroom op zat, moest hier heel voorzichtig gehandeld worden. Het is gelukt. Ons haar is nog steeds steil en om 3 uur waren we bij de finish van vandaag. Chauffeur Hans was er al en bracht ons weer veilig terug naar ons ‘spookhuis’ waar we ons de Kriek weer goed lieten smaken.
4e dag Heino – Zwolle
Vanmorgen kwamen we na een fijn ritje over een weg met haakse bochten keurig op tijd aan bij de start in 
Heino. Ria moest hier nog 
even haar pijnlijke pees behandelen en daarna gingen we in het gezelschap van Cor en Glenn op pad naar Zwolle. Na een kleine 2 kilometer werd de weg al geblokkeerd door een Shetland pony die snakte naar een beetje aandacht. Het 
was daar toch al een beestenboel met lama’s, bambi’s, ezels en een eindje verder ook nog echte scharrelvarkens in hun 
küroord. Het eerste deel van de etappe liepen we gelijk op met wandelaars van de Sallandse 4 daagse. Handig want zij kwamen ook langs de eerste rust en daarom stonden Astrid en Elise alvast flyers uit te delen voor volgend jaar. Na de rust bij Colckhof, wat gezien de 
luiken bij een landgoed lijkt te horen, wandelden we verder over het fietspad naar Laag Zuthem. Vanaf hier moesten we een eindje over een fietspad langs de doorgaande weg en later liepen we een 
stuk van het Maarten van Rossem pad naar Windesheim met z’n mooie oude kerk. Hier kregen we bij zorginstelling Hof van Windesheim koffie met cake. Ondertussen hadden we Glenn en Cor ingeruild voor Berend wat ook weer heel gezellig was. Vlak langs de kerk heen wandelden we naar de ventweg die we geruime tijd moesten volgen maar, eerst moesten we samen met Berend nog even bij de Windesheimer molen op zoek naar de schat die we natuurlijk ook vonden. ’t Is wel jammer dat we er zo weinig mee konden doen. Ons gezelschap was ondertussen uitgebreid met Grietje, Ben en Marissa en ook Glenn, Cor en Nicole hadden weer aangesloten. Na een kilometer of 3 draaiden we het fietspad op richting derde rustpunt. Hier liepen we langs een heleboel elektriciteitsmasten, overduidelijk in de buurt van de Zwolse centrale. Omdat de schapen van de ene kant van de dijk naar de andere kant verplaatst moesten worden, leek het er even op dat we niet door zouden 
kunnen lopen maar…. als er een paar schapen (deze keer meer dan dat ene, spreekwoordelijke schaap) over de dam uh dijk zijn…. :). Vlak voor de rust kwamen we weer langs een beestenboel. Deze keer een rode-witte kruis koe en een verse bol wol. De mensen 
bij deze rustpost hadden pannen heerlijke verse soep gekookt wat wel heel erg lekker was. Vanaf hier was het nog een kleine 8 kilometer naar het eindpunt en die wandelden we met Glenn op. De route in Zwolle ging niet door het centrum maar langs de rand van het bolwerk wat wel een mooi uitzicht gaf op De Peperbus. Rond kwart voor 3 stapten we binnen bij het eindpunt waar we nog een bak koffie pakten om ons daarna door chauffeur Hans terug te laten rijden naar ons buitenhuis op landgoed Gerner alwaar de Kriek door Ria direct werd uitgeserveerd.
3e dag Ommen – Heino
Vanmorgen om half 9 meldden wij ons bij het startpunt in Ommen waar we een clandestien kopje koffie kregen. Het bleek niet de bedoeling te zijn dat de wandelaars al koffie kregen, maar het smaakte daarom alleen maar extra lekker. Om kwart voor 9 vertrokken we voor de 3e etappe van dit jaar. We liepen een klein stukje door Ommen om vervolgens de brug over de Vecht over te steken. Hierna liepen we langs een aantal mooie pandjes Ommen uit richting Archemerberg waar het hoogste punt van deze Afrikaloop was. Nu wist ik 
wat er nog zou komen dus zei ik tegen Ria, na haar opmerking dat het een vals plat was, dat ze haar adem maar moest sparen. Na 6 kilometer begon het pas echt maar na ruim 1 km. klimmen was het resultaat een prachtig, heiig en zonnig uitzicht rondom. Ondertussen hadden we gezelschap gekregen van Marissa, Grietje en Ben en ook van Berend en Nicole. Met z’n allen genoten 
we van het uitzicht en 
daarna bleven Ria, Berend en ik over voor een paar foto’s. Na een kwartiertje liepen we weer in op Nicole en werden we een beetje horendol van haar harde stem maar och, voor een paar kilometer is dat wel uit te houden alleen…….. het werden wel lange kilometers. Bij de eerste rust, in het theehuis op de berg, gingen 
we dan toch voor de bijl en gingen overstag voor het appelgebak met slagroom. Hierna kregen we om ‘onbegrijpelijke reden heel veel haast en vertrokken met gezwinde pas. Dit had 1 nadeel, ik was vergeten de 
garmin aan te zetten en dat zou later op de route nog een keer gebeuren vandaar de ontbrekende stukjes op de routekaart. We daalden de berg af en wandelden richting het Lemelerveld over landweggetjes, zand en graspaden naar de volgende rust bij de kaasboerderij. Onderweg kreeg Ria wat last van haar onder scheenbeen en stopten we even, wat eigenlijk voor ons wel goed uitkwam maar wel sneu was voor Berend. Nu moest hij tussen rust 2 en 3 een steentje uit z’n schoen halen waarna wij weer bij hem aanhaakten en kon dit wandelende trio weer doorwandelen. We haalden Nicole weer in vlak voor de derde rust waar de bewoner van dit mooie plekje een gezellig zitje had gecreëerd in de zon! Na de soep van Greke en Douwe vertrokken we even na 2 uur voor de laatste kilometers om na een dik uur aan te komen bij het eindpunt waar Hans ook al was en we nog even koffie dronken. Het was weer een heerlijk dagje en een hele mooie route. Wij hebben genoten en dat gaan we morgen ook weer doen onderweg naar Zwolle. Maar eerst eens lekker uit rusten in ons vakantiekot in Dalfsen.
2e dag Dedemsvaart - Ommen
Vanmorgen verschenen we keurig netjes op tijd aan de start om te beginnen aan de tweede etappe van deze week nl. van Dedemsvaart naar Ommen. Vrolijk en goed gemutst namen we in het gezelschap van DiCK om kwart voor 9 de kuierlatten en wandelden we door een uitgestorven winkelstraat Dedemsvaart uit. We liepen langs een mooie recreatieplas en daarna 3 km. langs een rechte weg (de 
Dedemvaartse A2) richting een bijna nieuwe manege waar de eerste rust was en waar de korte route vandaag zou beginnen. Na de rust doken we al snel het bos in en voerde de route ons over smalle bospaadjes van landgoed ‘De kleine wolf’ achter een camping langs, 
hoewel sommigen dachten dat ze via het weiland vóór de camping langs moesten. Tja, dat is een kwestie van interpretatie en gelukkig liep de meerderheid de route wel goed. Na 12,5 kilometer kwamen we aan bij restaurant De Bootsman waar we een heerlijke kop cappuccino namen. Hierna stiefelden we onder het tunneltje door, het gebied van het Vechtdal in en volgden de rood-witte markering van het Pieterpad. Het was heerlijk lopen door alle af 
gevallen bladeren wat gewoon weer het kind in ons boven bracht. Soms lieten we vlonder bruggetjes voor wat ze waren en soms gingen we er overheen maar 
uiteindelijk kwamen we dan toch weer heel even op de verharde weg uit om na150m de spoorlijn over te steken en het bos weer in te duiken. Na ruim 21 kilometer lieten we het bos dan toch achter ons en liepen we langs het fietspad richting Ommen. In de bocht van de weg liepen we tegen een mooie gracht aan met bomen in herfsttooi. Ons kleine Nederland heeft zulke mooie plekjes! 
We waren alweer bijna aan het eind van de normale route en namen nog snel een paar foto’s van de Ommense skyline. Hierna was het nog 5 minuutjes tot de finish waar Hans al weer op ons zat te wachten. De koffie was heerlijk en Ria bleef hier lekker zitten kletsen met alle oudgedienden van de organisatie en wandelaars terwijl ik samen met Hans nog even de laatste extra lus liep 
waarbij we langs het mooie landgoed Het Laer kwamen, een stukje langs het riviertje de Regge wandelden en langs de kant een prachtige orchidee zagen staan. Tenslotte 
kwamen we nog langs de ijskelder van het buiten en namen we vanaf daar de kortste weg terug naar de finish. Het was weer een mooie dag waarbij we zelfs nog over een evenwichtsbalk hebben moeten lopen. Een beetje moe maar voldaan gingen we terug in huisje ‘Weltevree’ lekker aan de Kriek.
1e dag Hoogeveen - Dedemsvaart
Zoals het betaamt voor twee van geboorte Roosendaalse Brabantse dames kwamen we, zoals het hoort, met een Brabants kwartiertje aan bij de start in Hoogeveen. Precies op tijd voor de toespraak van de burgemeester en voor het djembeh geroffel. Iedereen ging hierna van start. Zelfs de lopers van de korte route die een rondje om het gemeentehuis liepen om daarna te wachten op hun vertrek naar de eerste rust waar hun etappe zou beginnen. Wij echter niet. Wij gingen snel naar binnen om ons alsnog aan te melden en onze routebeschrijving in ontvangst te nemen. Daarna moesten we nog even koffie drinken en uiteindelijk 
vertrokken we ruim een half uur na de rest. Het was lekker rustig zo en na veel zwaaien naar Marc die weer naar Waalwijk terug reed op zijn “ducje” begonnen wij aan de eerste kilometers. We wandelden stevig door langs de coöperatieve zuivelfabriek die we in voorgaande jaren ook voorbij gekomen waren maar, die we nog nooit gezien hadden. We liepen langs de rand van Hoogeveen en later door de nieuwste wijk van de stad naar de dijk langs de snelweg om daarna links af te buigen richting buurtschap Steenbergen waar de eerste rust was bij een mooie oude boerderij. Omdat de rustpunten pas later in de route zijn opgenomen, klopte het vervolg van de route niet helemaal en dat probleempje zou zich nog een keertje herhalen bij het derde rustpunt. Ook tussendoor was er nog een foutje ingeslopen maar ter 
geruststelling, we zijn allemaal in Dedemsvaart aan gekomen. De tocht voerde ons door het mooie Reestdal, 
over een viertal bruggetjes over de Reest waarvan een bruggetje een 
prominente rol speelde in de tv serie Bartje en nu het decor was voor een foto van Ria en Berend. Het wandelen was heerlijk, het weer was prima 
dus we genoten.Een ree zagen we van rechts aan komen springen en het is Ria gelukt, het beestje staat op de foto. Nu wist ik dat de laatste 4 km. van de korte en normale route alleen maar over de 
verharde weg 
gingen dus namen we de beslissing om de laatste kilometers de lange route te volgen waardoor we nog langs 
molen Overeest kwamen en maar 2 kilometer langs de verharde weg moesten lopen. De route werd dus iets langer maar daar draaiden wij, en met ons nog een aantal anderen, onze hand niet voor om. Prachtig op tijd waren we bij het eindpunt van vandaag en dronken we nog een kopje koffie om daarna Albert Heijn nog even onveilig te maken. Precies 5 uur waren we terug in onze villa in Dalfsen en konden we aan de welverdiende Kriek. Dag 1 zit er al weer op. Nog 6 te gaan.